പ്രണയപ്പുലരി
മേടം പടക്കുതിരയെപ്പോലെ
കുതിച്ചു വന്നു
വെളുപ്പിനേ വെയിൽ കേറിയിരുന്നു
പിന്നാമ്പുറത്തെ അഴയിൽ
എങ്ങനെയെങ്ങനെ?
പരീക്ഷിക്കുവാനും നിരീക്ഷിക്കുവാനും
പ്രതിഭാസമെന്തെന്നു കണ്ടെത്തുവാനും
ശാസ്ത്രം കളിക്കോപ്പതാണെന്നു ചിന്തിച്ചു
വസന്തത്തിന്റെ താക്കോൽ
ഒരു കൂട്ടം കൊഴിഞ്ഞ ഇലകൾക്ക് മീതെ
എന്നെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന
ഒരു കൊച്ചു മുള്ളൻപന്നിയാകുന്നു നീ
അസ്വസ്ഥതയുടെ പെരുമ്പറ മുഴക്കം
എന്റെ അസ്വസ്ഥതകള്
എന്റേതു മാത്രമല്ല ,
പലമുഖങ്ങളുടേതുമാണ്.
ഓർമ്മകൾ മായവേ
നമ്മളൊന്നായ് നടന്നൊരാ പാതകൾ,
നമ്മൾ വറ്റിച്ച കണ്ണുനീർച്ചാലുകൾ,
നമ്മൾ ചിരികൊണ്ടു തീർത്ത മഴവില്ലുകൾ,
നമ്മളെ നമ്മളാക്കുന്നൊരോർമ്മകൾ,
മൂടിവയ്ക്കപ്പെട്ടത്..
അവളുടെ മുടിപ്പിന്നലുകളിൽ നിന്നും
ആത്മഹത്യചെയ്ത സ്വപ്നങ്ങൾ ഞാന്നു കിടന്നു..
മൂക്കുത്തിക്കല്ലിൽനിന്നും
ചോരചിന്തിയ പോലെ
മങ്ങിയ തിളക്കം ഒലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു..
അനേകരൂപൻ
പൊള്ളിയടർന്ന
കുമ്മായ ഭിത്തികളിൽ
കരികൊണ്ടെഴുതിയ വരകളുടെ
മനുഷ്യരൂപം,
മറുമൊഴിയില്ലാത്ത ഹൃദയസാക്ഷ്യങ്ങൾ
ഒരിക്കലെൻ
നീല ഞരമ്പിനുള്ളിലൂടെ
തുഴഞ്ഞു പോയിരുന്നു
നിന്റെ പായ് വഞ്ചി
കാലം കുമ്പിടുമ്പോൾ …
ഇല്ല, നോവിക്കാനാവില്ല കാലമേ
കൈവിലങ്ങുകളെന്നേ അഴിഞ്ഞു പോയ്.
നോവു ചെത്തിമിനുക്കിയ പാതകൾ
ചോര വീഴ്ത്തിക്കടന്ന കിനാവുകൾ.
നിശാഗന്ധി
ഈ സന്ധ്യ മറഞ്ഞാൽ ,
ഇനി പുലരുവോളം
നീയും ഞാനും മാത്രം