അപ്പന്റെ ജന്മം
അപ്പന്റെ
പുറം ദേഹം വെയിലും മഴയും നനഞ്ഞ്
പാറ പോലെ ഉറച്ചുപോയിരുന്നു….
എൻ്റെ നിലാവിൻ്റെ തലേന്ന്
ഇനി,
എന്നിൽ
എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും
ചുരുളുകൾ നിവരുകയോ
ഉൺമയുണ്ണുമ്പോൾ …
ഉന്മാദം ഉറഞ്ഞുമുറ്റിയ ഉൾക്കുളിരിൽ നിന്ന്
മിന്നൽ കടഞ്ഞെടുത്ത അക്ഷരങ്ങളിൽ എരിയുന്ന സൂര്യദാഹമാണ് ഞാൻ,
ആവർത്തന സിദ്ധാന്തം
ദൈവത്തിന്റെ കൈയ്യിലുള്ള കാലമെന്ന പുസ്തകത്തിലെ
പേജാണ് ദിവസം
കുഞ്ഞായിരിക്കാൻ…
ആകാശമാകാനല്ല
കെട്ടഴിച്ചുവിട്ട
കാറ്റോടിനടക്കുന്ന
വയലേലകൾക്കുമീതേ
ഞാനില്ല, പിന്നെന്തിനീ വേദന!
ഇന്നേക്ക് മൂന്നാം നാൾ,
"ശവം പൊന്തി"-യെന്നൊരു മാറ്റൊലി.
ആരാച്ചാര്
പട്ടിണിക്കോലങ്ങളഞ്ചെട്ടുപേരുടെ
പട്ടിണിമാറ്റുവാന്മാര്ഗ്ഗംതിരയവേ
ഒറ്റയുറുമ്പിനെപ്പോലുമേ കൊല്ലാത്തോൻ
വിസ്മയം ഞാനൊരാരാച്ചാരായല്ലോ!
പുഴ പോലെ
അവർ...
ആത്മാവുകളാൽ
പരസ്പരം
പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചിട്ടും
മീസാൻ കല്ലുകൾ
എന്റെ ജീവനായി കുറിച്ച
ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകളാണ്
പുഴയിലൊരുവട്ടം
മേഘശകലങ്ങളേ
പ്രണയകാലത്തെ നിങ്ങളെടുത്തുകൊൾക.