കവിത

രമ പ്രസന്ന പിഷാരടി

സൂര്യനെ കാണുക, ദൂരെയാവിണ്ണിന്റെ- ലോകങ്ങളാകെ ദീപാന്വിതം മുന്നിലെ ഭൂമിയെ, വംശവൃക്ഷങ്ങളെ, നേരിന്റെ താരകൾ മിന്നും നഭോ മണ്ഡലങ്ങളെ;

ഹാഷിം അലംഗോൾ

വികാരവിചാരങ്ങളുടെ ഭാവ പ്രകടനത്തിന് ഇടമില്ലാതെ, വാക്ക് കൊണ്ടവൻ ശബ്ദിച്ചു തുടങ്ങി.

പി വി സൂര്യഗായത്രി

സഹസ്രഹസ്തങ്ങളിൽ നഖമുന നീട്ടിച്ചോപ്പിച്ച് മാരിവില്ലിൻ കൊടുവാളുമേന്തി

സൈനബ് സുറൂറ എം ടി

തുരുമ്പ് കാർന്ന കെഎസ്ആർടിസിയിലെ ഇരുമ്പു ജനാലക്കരികിൽ പാതിയും ദ്രവിച്ച് തീർന്നൊരു മനുഷ്യക്കോലം.

ശശികുമാർ. പി. കെ

ചില മനുഷ്യർ അങ്ങനെയാണ് സ്നേഹത്തിന്റെ ബലൂണുകളിൽ പകയുടെ സൂചിമുനകൾ അമർത്തിവെക്കും

മനോജ് പെരുവല്ലൂർ

പ്രണയക്കടലിൽ തുഴപോലുമില്ലാതൊരു തോണിയിൽ സമയ സൂചികകൾ ഒന്നുമില്ലാതെ ഒരന്തിയിൽ

ഉദയ പയ്യന്നൂർ

നട്ടുച്ച വെയിലത്ത് പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു ഉച്ചക്കിറുക്കുള്ള പെണ്ണൊരുത്തി കാറ്റിനോടും കളിക്കൂട്ടിനോടും ചെന്ന് രാക്കിനാപ്പാട്ടിന്റെ ചുരുൾ നിവർത്തി

ബാലകൃഷ്ണൻ മൊകേരി

ചിതലുകൾ മുൻവിധിയില്ലാത്ത വായനക്കാരും നല്ല വിമർശകരുമാണ് എത്ര വേഗമാണവ ഓരോ പുസ്തകവും കണ്ടെത്തുന്നത്

ചന്ദ്രൻ കെ കൈതാളത്ത്

പിടഞ്ഞുവീഴും വാക്കുകളെ പിടിച്ചുയർത്തുന്ന നോട്ടങ്ങൾക്ക്

ഗായത്രി സുരേഷ് ബാബു

കുന്നിൻമുകളിലെ ഒറ്റ വെളിച്ചക്കാലിൽ തട്ടി മരിച്ച വവ്വാലിനെപ്പോലെ അവസാനത്തെ സ്വപ്നത്തിലെത്തി മരിക്കാൻ