ഒന്ന്.
ഞാനെൻ നോവുകൾ വാറ്റിയൂറ്റി,യതിരുൾ
പ്പാനിക്കകത്താക്കി വ-
ച്ചേതാനും നെടുവീർപ്പു കത്തിടു,മടു-
പ്പിന്മൂലചേർന്നങ്ങനെ
നീരംവറ്റിയ നാവിലേയ്ക്കു കനലിൽ –
ച്ചുട്ടോരു വാക്കിൻ രസ-
ച്ചാറും തൊട്ടു നുണഞ്ഞിരിപ്പു,
വരു നീ വാഴ്വിന്റെ വേഴാമ്പലേ!
രണ്ട്.
ഈറൻമണ്ണിലുയിർത്തൊരിപ്രണയദാഹങ്ങൾക്കു തീർത്ഥത്തിനാ-
യീരാവും മെനയുന്നു കാമനയൊടുങ്ങീടാത്ത തണ്ണീർക്കുടം
ഞാനെൻ സർഗ്ഗവസന്തവല്ലരികളെക്കെട്ടിപ്പുണർന്നുത്സുകം
തേനുണ്ണാൻ തുനിയുന്നു, കല്പവനിയിൽത്തത്തുന്നുപൂത്തുമ്പികൾ !
വൃത്തം: ശാർദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
