യാത്ര

മുഗൾ ചക്രവർത്തി ഹുമയൂണിന്റെ ശവകുടീരമാണിത്. ന്യൂ ഡൽഹിയിലെ കിഴക്കേ നിസാമുദ്ദീൻ പ്രദേശത്താണ്‌ മുഗൾ വാസ്തുശൈലിയിലുള്ള ഈ കെട്ടിടസമുച്ചയം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്.

ഇന്ന് ഒക്ടോബർ നാല്, പൂർണമായ രീതിയിൽ യാത്ര തുടങ്ങിയിട്ട് ഇന്നേക്ക് അഞ്ചാംനാൾ. പതിവുപോലെ സൂര്യനുദിക്കും മുൻപേ ഞാൻ ഉറക്കമുണർന്നു.

ഏറെ വിശപ്പോടെയാണ് അസിനഗ ഗ്രാമ മധ്യത്തിൽ എത്തിയിരിക്കുന്നത്. പക്ഷെ വിശപ്പിന് ഇപ്പോൾ രണ്ടാംസ്ഥാനമേയുള്ളു. ആദ്യം ഒന്ന് കുളിച്ച് വൃത്തിയാക്കണം.

ആളൊഴിഞ്ഞ ആ കെട്ടിടത്തിന് പുറകിൽ എന്തോ പണികൾക്കായി സിമെൻറ് കൂട്ടിയ ഇടത്തിലാണ് ഞാൻ ടെൻറ്റ് സ്ഥാപിച്ചത്. മുട്ടോളം വളർന്നുനിൽക്കുന്ന പുൽകാടിനിടയിൽ അങ്ങനെ ഒരു സമതലം കിട്ടിയതിനാൽ നന്നായി ഉറങ്ങാനായി.

കുളി പാസ്സാക്കി ഒലീവ് മരത്തണലിൽ ഇരുന്ന് അൽപ്പം എഴുത്തും വിശ്രമവും കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും തുണികളെല്ലാം നന്നായി ഉണങ്ങി കിട്ടി.

ഞാൻ മെല്ലെ മെല്ലെ കണ്ണുകൾ ചിമ്മിത്തുറന്നു. തീക്ഷണമായി കണ്ണിലേക്ക് ഇരച്ചുകയറുന്ന പ്രകാശം എന്നെ അസ്വസ്ഥനാക്കി. അല്പനേരത്തെ വെളുത്ത മൂകതക്കൊടുവിൽ സാവധാനം നിറങ്ങളും കാഴ്ചകളും വ്യക്തമായിത്തുടങ്ങി.

ഇളകിയ മണ്ണിൻറെ പതുപതുപ്പിന്മുകളിൽ കിടന്നതിനാലാകണം സാധാരണ ടെന്റ്ൽ ഉറങ്ങുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന ശരീരവേദന തീർത്തും ഇല്ല. തുറസ്സിൻറെ വായുസഞ്ചാരമേറ്റുറങ്ങിയതിനാൽ ഉറക്കവും തൃപ്തികരമാണ്. സൂര്യനുദിക്കും മുൻപേ ഉറക്കമുണർന്നു. നിലാവെളിച്ചത്തിൽ കൂടാരം ചുരുട്ടി ഭാണ്ഡത്തോടൊപ്പം ചേർത്ത് റോഡിലേക്കിറങ്ങിയപ്പോൾ സമയം 6 :20

സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി നടത്തമാരംഭിച്ചു. സ്റ്റേഷൻ പരിസരം കഴിഞ്ഞതോടെ വീണ്ടും പൊടിപറക്കുന്ന മൺപാതയിലൂടെയായി നടത്തം. പക്ഷെ പാതയുടെ ഓരത്ത് ധാരാളം മുളംകൂട്ടങ്ങൾ ഉണ്ട്. തഴച്ചുവളരുന്ന ബലമുള്ള ഏഷ്യൻ മുളകളല്ല.

പെട്ടന്നുള്ള ഞെട്ടലിൽ ഭാണ്ഡം കയ്യിലെടുത്ത് ഈ സ്റ്റേഷനിൽ ഇറങ്ങാം എന്ന മട്ടിൽ സീറ്റിൽനിന്നും എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും, എന്തോ ഞാൻ പതിയെ ശാന്തതയിലേക്ക് ലയിച്ചു. ഭാണ്ഡത്തിൻറെ പിടിവിട്ട് വീണ്ടും സീറ്റിൽ ചാരിയിരുന്നു. തീവണ്ടിയുടെ വാതിലുകൾ സ്വയം അടഞ്ഞ്, വണ്ടി വീണ്ടും നീങ്ങിത്തുടങ്ങി. ഞൊടിയിടയിൽ വണ്ടി ഓറിയൻറെ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി.

ഏറെ നാളത്തെ അന്വേഷണത്തിൻറെ ഫലമായി കൈവന്നതാണ് എൻ്റെ 1980 മോഡൽ കാനൻ എ വൺ എന്ന സെമി ഓട്ടോമാറ്റിക് 35 എംഎം ഫിലിം ക്യാമറ. ക്യാമറ മാത്രമല്ല ഒരു 50 വൈഡ്, 210 സൂം ലെൻസും, 6 റോൾ ഫിലിമുകളും, 2 ബാറ്റെറികളും അടങ്ങുന്ന ഒരു കിറ്റ് ആയിരുന്നു ആ ക്യാമറ ബാഗ്.