ഒരു കവിതക്കൊലപാതകത്തിന്റെ കഥ
അവളെ, ഈ കവിതയിലെങ്കിലും
കൊല്ലുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ
പാതിരാവിൽ അയാൾ എഴുതുന്നു.
കൊത്തം കല്ല്
കല്ലു പോലെ കരളുറച്ചാൽ
കൊത്തം കല്ലെളുപ്പമാണ്.
എന്റെ മരണം
ഇരുതലമൂർച്ചയുള്ള ഒരു കത്തി
ഉള്ളിലുണ്ടെന്നോർക്കാതെയാണ്
പലപ്പോഴും എന്റെ ചലനം
വൈറൽ
എന്റെ നിലവിളി
മലയാളത്തിലെ മികച്ചൊരു
കവിതയാണ്.
ദിവ്യഗന്ധങ്ങൾ
പുല്ലുപായയിൽ
നീന്തിത്തുടിക്കവേ
പേറ്റുനോവുലച്ചൊരു രൂപത്തിനു
ഉള്ളിയുടെ ദിവ്യഗന്ധം
ഒളിയമ്പ്
നീയെപ്പോഴാണ്
മുറിഞ്ഞവാക്കുകളെ
തുന്നി ചേർക്കാൻ തുടങ്ങിയത്
ചില മരണങ്ങൾ
ഒരു തുള്ളി ചോര ചിന്താതെയും,
ഒരു വാക്കുപോലും മിണ്ടാതെയും,
വൃത്തം
ഒരു ബിന്ദുവിൽ തുടങ്ങി
അവിടെ തന്നെയെത്തുന്ന
വൃത്തമാണിന്നെൻ്റെ ജീവിതം.
അകക്കടലുകൾ
ഓരോ മനുഷ്യരും
ഓരോ അകക്കടലുകളാണ്.
ചില്ല്
വെളിച്ചം വളച്ചും തലോടിയും
മഴവില്ലാട തന്ന് പുൽകി നിൽക്കും