അതിശൈത്യത്തിലൊരു ഹിമക്കരടി കരിഞ്ഞ മണമുള്ള ചൂടുകായുന്നു
നിങ്ങൾ കേൾക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ
'ഒരു പൂഹോയ്' എന്ന് ഏറ്റു വിളിക്കുക,
ഈ കപ്പൽ
കടൽക്കാക്കകൾ
തകർത്തിരിക്കുന്നു.
ശത്രുവാണെന്റെ മിത്രം
ശത്രുക്കളെയാണെനിക്കിഷ്ടം
എന്തെന്നാല്
നമ്മുടെ മുന്നിലോ പിന്നിലോ
എപ്പോഴും അവരുടെയൊരു
കണ്ണുണ്ടാവും.
ഇരുപുറങ്ങളെ നിർവ്വചിക്കാനാവാതെ ഈ സന്ധ്യയിങ്ങനെ..
അസ്തമയം
മാത്രം കണ്ടു ശീലിച്ച
കടൽക്കരയിൽ നിന്ന്
ഇരു പുറങ്ങളുടെ വ്യവസ്ഥാപിത നിയമങ്ങളോട്
നല്ലകുട്ടിയല്ലാത്തവൾ
അഹങ്കാരം-
ഒരൊറ്റവാക്കുനിർവചനത്തിൽ
അവളുടെ മൗനത്തിന്റെ മഹത്വവത്കരണത്തിന്
ചുവന്നമഷിയാൽ അടിവരയിടപ്പെട്ടു.
നിധി കുഴിക്കുമ്പോൾ സ്വപ്നത്തിൽ തെളിഞ്ഞത്
ആദിമധ്യാന്തങ്ങളെക്കുറിച്ച്
അവൾ വാചാലയാവാറുണ്ടായിരുന്നു.
പകലുകളെണ്ണിത്തീർക്കുന്ന മലയിൽ
അഗ്രഗണ്യനായ പണ്ഡിതന്റെ
അക്കങ്ങൾ
അകത്തേക്ക്
വഴിയറിയാതെയൊരു
പകൽ പുറത്തു നിൽക്കുന്നു....
ഇടവേള
പ്രണയമെഴുതിയ
തൂലിക തുരുമ്പിച്ചിരിക്കുന്നു
നനഞ്ഞ മഴകൾ
വരികൾക്കുപകരം
വേദനയെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു
നീ
അരികിലൊരു
വരിയായ് കുറിച്ചിട്ട്
നിഴലായിമാറി
ഇരുട്ട്
കടന്നു പോയേതോ
വഴിയിലെങ്ങോ
കളഞ്ഞു പോയെന്റെ
ജീവിതം തേടി ഞാൻ
മായ
പറക്കും പ്രേമപ്പക്ഷി,
നീയെൻ്റെ നെഞ്ചിൽ കൂട്
പണിതേ പോയി പണ്ട്
ഞാനത് കണ്ടേയില്ല