വിവേകവും വികാരവും
വികാരത്തിൻറെ നദിമേലേ വിവേകത്തിന്റെ തോണിയിറക്കുക
ആകാശം മുഖം നോക്കുന്ന
ജലാശയത്തിന്റെ
പൊക്കിൾച്ചുഴിയിലേക്ക്
ചിന്തയുടെ തുഴകളെറിഞ്ഞ്…
തിന്മയുടെ നശിച്ച തുറമുഖങ്ങളിൽ നിന്ന് സദാ പുറപ്പെടുന്ന കപ്പലുകളുടെ
കട്ടിപ്പുക നിൻറെ കാഴ്ചയെ മറയ്ക്കാതിരിക്കട്ടെ!
ചക്രവാളങ്ങളെ
തൻറെ സ്നേഹമസൃണമായ
ചിറകുകളാൽ കീറിമുറിക്കുന്ന
പറവകളെ നോക്കൂ.
പിന്നെ നിൻറെ തോണി
തോണിയായ് തുടരുകയില്ല;
ക്ഷമയുടെ കപ്പലായത് രൂപം മാറും
