കുറ്റവും ശിക്ഷയും
ദേവാലയം മുറ്റത്ത്ആയിരം
മെഴുകു തിരികൾ ഒരുമിച്ച് ജ്വലിക്കവേ, അതിലൊന്നു മാത്രം കെട്ടുപോകുന്നേരം കാറ്റിനെ വൃഥാ പഴിക്കുന്നതെന്തിന് ?
——
ആത്മാവിൻറെ വിശുദ്ധ വൃക്ഷം:
നൂറ്റാണ്ടുകൾ ആഴത്തിലേക്കു
പോയിരിക്കുന്ന അതിൻറെ വേരുകൾ.
ഇലകളുടെ ഓരോ മഞ്ഞക്കവിളുകളും
ആ വേരിൻകൂട്ടത്തിന്റെ നാഡികളിലേക്ക് ഒരു തേങ്ങൽ കടത്തിവിടുന്നു.
എന്നാലുമവ ഒട്ടിച്ചേർന്ന് ധരിത്രിയെ വരിഞ്ഞു പുണരുന്നു.
ഓരോ തെറ്റിൻ പിറവിയിലും
വിശുദ്ധ വൃക്ഷത്തിൻറെ ഒരില
പഴുക്കുന്നുണ്ട്;
ആ വേർകൂട്ടം സ്വയം ശിക്ഷയെ
ഏറ്റുവാങ്ങുന്നുമുണ്ട്.
