കവിത

നിർബന്ധിതമായ ഔപചാരിക വ്യവഹാരങ്ങൾക്കൊടുവിലെ അനിവാര്യമായ അടച്ചിടപ്പെടലിൽ, അയാൾ തന്റെ ശൂന്യതകളെ വീണ്ടും വെല്ലുവിളിക്കാൻ മുതിരുന്നു.

ഒരിരുൾമറനീങ്ങിപ്പുലരുവോളവും പകർത്താനാവാതെ ഒരിഷ്ടം പറയാനുമാവാതെ ഉള്ളിൽ കടലായ് മാറിയതാവാം.

അണു, മഹാമാരി സംഹാര രുദ്രയായ്… മരണ താണ്ഡവമാടും നിശാചരി… അണു, മഹാവ്യാധി സകല ലോകത്തിലും, ദുരിതഗന്ധ പെരുംകാല ഭൈരവി…

നമ്മുടെ പ്രണയം വ്യർത്ഥമാണെന്നറിയുന്ന നിമിഷം

ചരിത്രത്തിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കപ്പെടുമ്പോൾ ജീവിച്ചിരുന്ന അടയാളങ്ങളൊക്കെയും

എന്റെ ചിന്തകളെ പഴയ പോലെ ഞാൻ അഴിച്ചു വിടാറില്ല. കയററ്റ പശുവിനെപ്പോലെ

ഒച്ചകളെല്ലാമസ്തമിച്ച പാതിരാത്രി ടെറസിലെ ഇരുട്ടിലിരുന്ന്

ഈ വലയിൽ നിന്നു പുറത്തേക്ക് ഒറ്റക്കുതി കുതിക്കണം. കൂടെപ്പോരരുത് കടം പറഞ്ഞ വാഗ്ദാനങ്ങൾ

എനിക്ക് മാത്രമേ നിന്നെ കാണാൻ കഴിയൂ എന്ന് നീ പറഞ്ഞത് കള്ളമായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ഞാൻ ആശിച്ചു പോകുന്നു... ഈ സ്നേഹത്തിൽ മതിമറന്നു ഞാനിരിക്കുമ്പോൾ, ചുണ്ടുകളിൽ നിനക്കായി പ്രണയചുംബനങ്ങളുടെ പെരുമഴക്കുറുമ്പൊളിപ്പിച്ച് പാത്തു നിൽക്കുമ്പോൾ, ചുറ്റുമുള്ള കണ്ണുകളിൽ അസൂയ കാണാനാണെനിക്കിഷ്ടം...

നീ മാത്രം പൂക്കുമൊരു പ്രണയപ്പൂന്തോപ്പുണ്ടെൻ മനസിൽ ഋതുഭേദങ്ങളില്ലാതെ,