കാൽപ്പാടുകൾ

കണ്ണീരൊട്ടിയ കവിളിൽ
കൈത്തണ്ടയുരച്ച് മനുഷ്യക്കോലങ്ങൾ.
പ്രണയവും,
സൗഹൃദവും,
അസഭ്യ വാക്കുകളും,
തിങ്ങിനിറയുന്ന കുപ്പായങ്ങൾ.

വന്നവർ,
കണ്ടവർ
പരസ്പരമെഴുതി…
അവസാന നിമിഷങ്ങൾ
ഹൃദയനിർഭരമാക്കാൻ
സസൂക്ഷ്മം
വിഹരിക്കുന്ന ഉടലുകൾ..
വെയിലാറി,
മണ്ണുവെട്ടി നീട്ടിയ
നിരത്തിൽ കാൽപ്പാടുകൾ
കൂടിക്കൂടി പതിയെ ഒന്നും വ്യക്തമല്ലാതായി തുടങ്ങി..

രണ്ട് കാൽപ്പാടുകൾ മാത്രം
ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല…
വിടപറഞ്ഞില്ല..
കണ്ണീര് വന്നില്ല…
വഴിയിറങ്ങുന്തോറും
മറച്ച്പിടിക്കാൻ വാക്കുകളനുവദിച്ചില്ല,
വഴിപിരിഞ്ഞീടുക നീ,
സ്നേഹവും,
കരുതലും ഭഞ്ജിച്ച്,
കാലം മറ്റൊരിടവഴിയിൽ
കൂട്ടിമുട്ടിക്കുമെന്ന
പ്രത്യാശയോടെ.