സ്വസ്തി

നീ മാത്രം പൂക്കുമൊരു
പ്രണയപ്പൂന്തോപ്പുണ്ടെൻ മനസിൽ
ഋതുഭേദങ്ങളില്ലാതെ,
ആദ്യന്തങ്ങളില്ലാതെ
നീയെന്ന
ഒറ്റപ്പൂക്കാലം
മാത്രമാണവിടെ…

നീ മാത്രം തെളിയുമൊരു
ഛായാമുഖിയുണ്ടെൻ ഹൃത്തിൽ!
എത്ര തെളിമയോടെ,
അഴകോടെ
നിന്റെ
സ്നേഹാർദ്രരൂപം
പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നതിൽ ….

നിൻ വിരൽത്തണുപ്പിലേക്ക് മാത്രം
പടരുന്ന വേരുകളുണ്ടെന്നിൽ!
ആ തണുപ്പാണ്
ഒരു വേനലും
പതിയ്ക്കാതെ
എന്നെ
നിലനിർത്തിയിരിക്കുന്നത്…..

നീയെന്ന പ്രതീക്ഷയിലേക്ക് മാത്രം
ചരിക്കുമൊരാത്മാവുണ്ടെന്നിൽ!
നിന്നിലാണ്
എന്റെ സ്വസ്തിയെന്ന്
നിരന്തരം
എന്നെ
ഓർമ്മിപ്പിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നത്.