ഇടക്കുളങ്ങര ഗോപൻ
പ്രണയാഭം
രഘൂത്തമാ, നീയൊരാവർത്തനത്തിൽ വിരക്തി,
എല്ലാ വികാരവും സമ്മിശ്രമായ് വന്നു,
സന്ധി ചെയ്യുന്ന സമൃദ്ധി.
കടവൂർ പാലം
രാവിരുണ്ടു കേറി വന്ന കീറ്റുപായയിൽ
നേർത്ത തോർത്തു വീശി, വീശി ഞാനിരിക്കുമ്പോൾ,
കാഴ്ചവട്ടത്തിട്ട കേറി വന്ന കോലങ്ങൾ,
ഞാനക്കുറൾ -22
ഉച്ചവെയിലിന്റെ തിമിരം മുറിച്ചു കാടും പടലും പറിച്ചുകെട്ടി വീണ്ടുമൊരു വാഹനം കണ്ണുകുത്തുപുരയുടെ ചായ്പിനും തൊടിക്കുമപ്പുറം ഊടുവഴികൾ കടന്നെത്തി.
ഞാനക്കുറൾ – 21
പുറക്കാവിൽ പല ഋതുക്കൾ മാറി വന്നു. ഇക്കുറി കാലാവസ്ഥ മാറാറായിട്ടും പുറക്കാവു ചുട്ടുപൊള്ളി പഴുത്തു തന്നെ കിടന്നു. വേനൽമഴയുടെ ഗ൪ഭം പേറി പടിഞ്ഞാറൻ കാറ്റുകൾ കണ്ണെഴുതി നിന്നു.
ഞാനക്കുറൾ – 20
ആകാശത്തേക്കു ശിഖരങ്ങൾ അള്ളിപ്പിടിച്ചു പോതിയുടെ പുളി നിന്നു. അതിന്റെ ഏറ്റവും മുകളിലുള്ള ശിഖരം കാണാൻ കഴിഞ്ഞ പക്ഷികൾ പോലുമുണ്ടോ എന്നു കാഴ്ചക്കാരെ അതു നിതാന്തം വിസ്മയപ്പെടുത്തി.
ഞാനക്കുറൾ – 19
ഞാറ്റുപുര വെറുമൊരു പ്രാചീന ഗുഹാമുഖമല്ല എന്ന് അയാളെ വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഓരോ നിമിഷവും തോന്നിപ്പിച്ചു. അതൊരു പ്രാചീന ഈടുവയ്പാണെന്നു തിരിച്ചറിയിക്കുന്നതുപോലെ..
ഞാനക്കുറൾ – 18
അയ്യാത്തൻ തന്നെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുന്നത് എങ്ങോട്ടെന്ന് ഒരു നിശ്ചയവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതോ താൻ അയാളെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുകയാണോ…ആര് ആ൪ക്കാണു വഴികാട്ടുന്നത്..
ഞാനക്കുറൾ – 17
പുറത്തെ വെയിൽ ചായച്ചായ്പിനകത്തെ കാഴ്ചയയുടെ കണ്ണുകെട്ടിത്തുടങ്ങി. വെയിലിന്റെ നരപ്പിൽ കാഴ്ചകൾ മങ്ങുന്നു. അയ്യാത്തൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു. മേഷ്ട്രര് എങ്ങോട്ടോ പോയിരിക്കുന്നു.
ഞാനക്കുറൾ – 16
കാടും പടലും വലിച്ചുകെട്ടിയെന്തോ കണ്ണുകുത്തുപുരയുടെ നേരെ ഇരച്ചുകയറിവരുന്നതു കണ്ട് ഇരവി ആദ്യം ഒന്നുപകച്ചു. വരുന്നതിന്റെ മുഖത്തും ദേഹത്തും എല്ലാം കാടു പിടിച്ചിരുന്നു
ഞാനക്കുറൾ – 15
സേട്ടുവിന്റെ പള്ളിക്കുളത്തിലെ കുളിക്കടവിൽ നിന്നു മടങ്ങുമ്പോൾ ഇരവിക്കു റഹിയയെക്കുറിച്ചുള്ള സന്ദേഹങ്ങൾ പെരുത്തു.