മേലേത്തൊടി വീട്ടിലെ ശങ്കരമ്മാവൻ്റെ മകൾ രേവതിയുടെ വിവാഹം അടുത്ത മാസം പത്താം തീയ്യതി നടത്താൻ നിശ്ചയിച്ച് മോതിരക്കൈമാറ്റം നടത്തിയത് കഴിഞ്ഞ ആഴ്ചയിലായിരുന്നു. താനൂർ ബോട്ടപകടത്തിൽ മരിച്ചു പോയ രാമചന്ദ്രൻ നായരുടെയും ഭാര്യ രമയുടെയും ഏകമകനായ രാഹുൽ ആയിരുന്നു വരൻ.
അച്ഛനമ്മമാരുടെ മരണത്തോടെ ജീവിതത്തിൽ ഒറ്റയ്ക്കായിപ്പോയെങ്കിലും അന്ന് എഞ്ചിനീയറിംഗ് ഫൈനൽ ഇയർ പഠിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന രാഹുൽ പഠനം കഴിഞ്ഞ ഉടൻ തന്നെ ദുബായിലുള്ള സുഹൃത്തുക്കളുടെ സഹായത്തോടെ അവിടെ ജോലി കണ്ടെത്തുകയായിരുന്നു.
നീണ്ടു വെളുത്ത് ബലിഷ്ഠമായ ആകാരവും ഉയർന്ന വിദ്യാഭ്യാസവും പാരമ്പര്യമുള്ള തറവാടുമൊക്കെയുള്ള രാഹുലിന് ഒരു എലിജബിൾ ബാച്ചിലറിനു വേണ്ട എല്ലായോഗ്യതകളുമുണ്ടെന്ന് നിശ്ചയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മുതൽ അടുക്കളപ്പുറത്തും കുളക്കടവിലുമൊക്കെയുള്ള പെണ്ണുങ്ങൾ അടക്കം പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
പയ്യൻ പെണ്ണുകാണാൻ വന്നപ്പോൾ മുതൽ മോതിരക്കൈമാറ്റം നടന്നതു വരെയുള്ള ഒരു മാസക്കാലയളയിൽ രേവതിയുടേയും അഭിപ്രായം അതു തന്നെയായിരുന്നു.
ആദ്യമൊക്കെ രാഹുലിനോട് മിണ്ടാനും വിശേഷങ്ങൾ കൈമാറാനും എല്ലാ പെൺകുട്ടികളേയും പോലെ രേവതിയ്ക്കും അത്യുത്സാഹമായിരുന്നു. എന്നാൽ പോകപ്പോകെ ഓരോ ദിവസം കഴിയുംതോറും വിവാഹ ദിവസത്തിലേക്കുള്ള അകലം കുറഞ്ഞു വരികയാണെന്ന തിരിച്ചറിവു് അവളെ തളർത്തി. കാരണമറിയാത്ത ഒരു നൊമ്പരം അവളുടെ ഉള്ളിലിരുന്ന് തേങ്ങി.
“ഇത്ര വേഗം ഒരു വിവാഹം വേണോ.?” അവൾ പല കുറി തന്നോടു തന്നെ ചോദിച്ചു. ഉടനെയുള്ള ഒരു വിവാഹത്തിന് തൻ്റെ മനസ്സ് ഒട്ടും സജ്ജമല്ല എന്ന് പരിപൂർണ്ണമായും ബോധ്യപ്പെട്ടപ്പോഴാണ് ഇക്കാര്യം അവൾ രാഹുലിനോട് സൂചിപ്പിച്ചത്.
“ഇത് നമ്മൾ നേരത്തെ നിശ്ചയിച്ചതല്ലേ രേവതി? പിന്നെന്താണ് ഇപ്പോൾ നീ ഇങ്ങനെ മാറി ചിന്തിക്കുന്നത് ?”
ഉള്ളിൽ പരിഭ്രാന്തിയുണ്ടായെങ്കിലും പരമാവധി ശാന്തനായാണ് രാഹുൽ മറുപടി പറഞ്ഞത്.
“അല്ല. രാഹുലേട്ടാ .. എനിക്ക് എന്തോ ഒരു തിക്കുമുട്ടൽ പോലെ.” രേവതി മറുപടി പറഞ്ഞു.
“അതൊക്കെ കല്യാണം കഴിയുമ്പോൾ മാറും. ഇപ്പാൾ സമാധാനമായിരിയ്ക്കൂ ” രാഹുൽ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.
“അത് രാഹുലേട്ടാ നമുക്ക് കുറച്ചു കൂടി കഴിഞ്ഞ് വിവാഹം നടത്തിയാൽ മതിയോ.?” അറച്ചറച്ചാണ് രേവതി പിന്നെയും ചോദിച്ചത്.
“കുറച്ചു കൂടി കഴിഞ്ഞെന്നു പറഞ്ഞാൽ എത്ര കാലം? ” ഉള്ളിൽ ദേഷ്യം തികട്ടിവന്നെങ്കിലും അപ്പാൾ അങ്ങനെ ചോദിക്കാനാണ് രാഹുലിന് തോന്നിയത്.
അച്ഛനും അമ്മയും മരിച്ചതിനു ശേഷം തന്നെ കാർന്നുതിന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന കടുത്ത ഏകാന്തതയിൽ നിന്നും രക്ഷപെടാനുള്ള ഒരു മാർഗ്ഗമായിരുന്നു രാഹുലിനെ സംബന്ധിച്ച് ഈ വിവാഹം. അതു കൊണ്ട് തന്നെ അത് ദീർഘകാലത്തേക്ക് മാറ്റി വയ്ക്കാനൊന്നും അയാൾക്ക് തീരെ താല്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല.
“കല്യാണക്കുറിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച തന്നെ അടിച്ചു കിട്ടിയിരുന്നു എങ്കിലും രേവൂന് നിർബന്ധമാണെങ്കിൽ വിവാഹം ഒന്നോ രണ്ടോ ആഴ്ച വല്ലോം മുന്നോട്ടു നീട്ടാം” രാഹുൽ മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ പറഞ്ഞു.
“അയ്യോ ഒന്നോ രണ്ടോ ആഴ്ചയൊന്നും പോര. കുറഞ്ഞത് ഒരു വർഷമെങ്കിലും മുന്നോട്ട് നീട്ടണമെന്നാ ഞാനാഗ്രഹിക്കുന്നത്. ” രേവതിപിന്നെയും പറഞ്ഞു.
“ഒരു വർഷമോ? അതു നടക്കില്ല രേവതി.. ഉടനെ കല്യാണം വേണ്ടിയിരുന്നില്ലെങ്കിൽ നിശ്ചയ സമയത്തെങ്കിലും നിനക്ക് പറയാമായിരുന്നല്ലോ. എനിക്ക് അറിയാൻ മേലാഞ്ഞിട്ട് ചോദിക്കുവാ.എന്താണ് നിൻ്റെ യഥാർത്ഥ പ്രശ്നം?” സംസാരത്തിൽ ഒരല്പം നീരസം ഭാവിച്ചു കൊണ്ടാണ് ഇത്തവണ രാഹുൽ ചോദിച്ചത്.
“അത് രാഹുലേട്ടാ എനിക്ക് നിങ്ങളോട് ഒരടുപ്പം തോന്നുന്നില്ല.” രേവതി വിറച്ചു വിറച്ച് പറഞ്ഞു.
“വൈബ് ,സ്പാർക്ക് എന്നൊക്കെ ന്യൂ ജെൻ കുട്ടികൾ പറയുന്ന സംഭവമാണോ നീ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്.
“അതേ രാഹുലേട്ടാ.രാഹുലേട്ടനോട് എനിക്ക് ഇഷ്ടക്കുറവൊന്നുമില്ല. എന്നാൽ കല്യാണം കഴിക്കാൻ വേണ്ടിയുള്ള ഒരിഷ്ടം തോന്നുന്നുമില്ല. നമ്മൾ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ പെട്ടെന്ന് എൻ്റെ മനസ്സ് എണ്ണ വറ്റിയ കരിന്തിരി പോലെ നിഷ്പ്രഭമാവുകയും ഭാഷയും വാക്കുകളുമൊന്നും വഴങ്ങാത്ത വിധത്തിലുള്ള ഒരു ശൂന്യത എൻ്റെയുള്ളിൽ നിറയുകയും ചെയ്യുന്നു പെട്ടെന്ന് ജലം വറ്റിപ്പോയ ഒരു മരുഭുമി പോലെ എൻ്റെ മനസ്സ് ….”
“മണ്ണാങ്കട്ട, നിൻ്റെ ഒരു മനസ് ….” രേവതി പറഞ്ഞ് പൂർത്തിയാക്കുന്നതിനു മുമ്പുതന്നെ രാഹുൽ ഇടയിൽ കയറി പറഞ്ഞു.
“അതല്ല രാഹുലേട്ടാ.. വിവാഹം നിശ്ചയിച്ചപ്പോൾ മുതൽതന്നെ നമ്മൾ രണ്ടാളും ഒരുമിച്ച് യാത്ര ചെയ്യുകയും, ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയും ഒക്കെ ചെയ്യാറുണ്ട്… പിന്നെ സൗകര്യം കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ സംസാരിക്കാറുണ്ട്. പക്ഷേ നമ്മുടെയിടയിൽ പ്രണയമുണ്ടോ എന്നാണ് എൻ്റെ സന്ദേഹം ” ഇക്കുറി വാക്കുകൾ ഒരല്പം നിർത്തി നിർത്തിയാണ് രേവതി പറഞ്ഞത്.
“ഈ ഒരു മാസത്തിനിടയ്ക്ക് ഒരിക്കൽപ്പോലും നിങ്ങളുടെ ഫോൺകോളിനായി ഞാൻ കാത്തിരുന്നിട്ടില്ല. ഇടയ്ക്ക് തമ്മിൽ കാണണമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടേയില്ല. എന്തിന് രാത്രിയിൽ ഉറങ്ങുന്നതിന് തൊട്ടു മുന്നെയോ രാവിലെ ഉണർന്നാലുടനെയോ ഉള്ളിലെ പ്രണയം ഓർമ്മിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് നിങ്ങളുടെ മുഖം എന്നെ ഭ്രമിക്കാറുപോലുമില്ല “
രേവതി വീണ്ടും തൻ്റെ മനസ്സിലെ നിസ്സഹായതയുടെ ഭാണ്ഡക്കെട്ട് അഴിച്ചിട്ടു.
രണ്ടു പേർ തമ്മിൽ വിവാഹം കഴിക്കാനുറപ്പിച്ചു കഴിയുമ്പോൾ മുതൽ അവരുടെയിടയിൽ പ്രണയമുണ്ടാവണമെന്നുള്ളത് രാഹുലിനെ സംബന്ധിച്ച് ഒരു പുതിയ അറിവായിരുന്നു.
തൻ്റെ അച്ഛനമ്മമാരുടെയും അമ്മാവൻമാരുടെയും ചിറ്റപ്പൻമാരുടെയും അവരുടെ മക്കളുടെയുമൊക്കെ ജീവിതം കണ്ടിട്ടുള്ള രാഹുലിന് ആണിനും പെണ്ണിനുമിടയിൽ ഉണ്ടാവേണ്ട ആ പ്രത്യേക ഇഷ്ടത്തെക്കുറിച്ചോ ,
മമതയെ കുറിച്ചോ ഒന്നും യാതൊരു ധാരണയുമുണ്ടായിരുന്നില്ല.
വിവാഹ ശേഷം ദമ്പതികൾക്കിടയിൽ സാവധാനം സ്നേഹം പൂക്കുകയും തളിർക്കു ചെയ്യുമെന്നും കാലങ്ങൾ കഴിയുമ്പോൾ ഒരാൾ ഉള്ളു കൊണ്ട് മറ്റയാളെ സദാ തിരഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് അവർക്കിടയിൽ യഥാർത്ഥ പ്രണയം സംഭവിക്കുന്നത് എന്നുമായിരുന്നു അയാളുടെ ഇതുവരെയുള്ള വിശ്വാസം
രേവതി പറഞ്ഞതുപോലുള്ള ഒരിഷ്ടം തനിക്കും ഇതുവരെ അവളോട് തോന്നിയിട്ടില്ലല്ലോ എന്നോർത്തപ്പോൾ രാഹുലിന് പിന്നെയും ഒരു വല്ലായ്മ തോന്നി.
“രേവതിക്ക് തീരെ പറ്റുന്നില്ലെങ്കിൽ വീട്ടുകാരോട് സംസാരിക്കൂ .ഇനി ഈ വിവാഹം വേണ്ടെന്നാണെങ്കിൽ അതിനും …… “
“അയ്യോ ,രാഹുലേട്ടാ ഞാൻ അങ്ങനെയൊന്നുമല്ല ഉദ്ദേശിച്ചത് ” രാഹുൽ പറഞ്ഞ് പൂർത്തിയാക്കുന്നതിനു മുമ്പുതന്നെ രേവതി ഇടയിൽ കയറി പറഞ്ഞു.
“പിന്നെന്താണ് ഉദ്ദേശിച്ചത്. വിവാഹം നിശ്ചയിച്ച പുരുഷനോട് ഇഷ്ടം തോന്നുന്നില്ല എന്നു പറഞ്ഞാൽ അതിന് ഒരർത്ഥം മാത്രമെ എനിക്ക് മനസ്സിലാവൂ. ഇക്കാര്യം ഏതായാലും എൻ്റെ ബന്ധുക്കളേയും രേവതിയുടെ വീട്ടുകാരെയും അറിയിക്കണം. രേവൂ ൻ്റെ വീട്ടുകാരോട് ഞാൻ പറയണോ അതോ രേവു തന്നെ പറയുമോ?” അയാൾ ചോദിച്ചു.
താൻ പറഞ്ഞത് രാഹുലേട്ടൻ തെറ്റിദ്ധരിച്ചല്ലോ എന്നൊരു വിഷമം ഉണ്ടായെങ്കിലും പെട്ടെന്നുണ്ടായ ഒരു ധാർഷ്ട്യത്തിൻ്റ പിൻബലത്തോടെ അവൾ പറഞ്ഞു “രാഹുലേട്ടൻ തന്നെ പറഞ്ഞോളൂ. “
ആ സംഭാഷണം അവിടെയവസാനിച്ചെങ്കിലും കാര്യങ്ങൾക്കൊക്കെ തീരുമാനമുണ്ടായത് പെട്ടെന്നായിരുന്നു.
വിവാഹം നിശ്ചയിച്ച പെൺകുട്ടി കല്യാണത്തിന് മുടക്കം പറഞ്ഞു എന്നുള്ള അറിവ് രാഹുലിൻ്റെ ബന്ധുക്കളേ സംബന്ധിച്ച് നിനച്ചിരിക്കാതെ നേരിട്ട ഒരു അപമാനം പോലെയായി. ആർക്കും താല്പര്യമില്ലാത്ത ഈ ബന്ധം രാഹുൽ മാത്രമായി എന്തിനു ചുമക്കണം എന്നും രാഹുലിന് നോവുമ്പോൾ അത് തങ്ങളെയെല്ലാവരേയും നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടെന്നും ആയതിനാൽ നേരത്തെ തീരുമാനിച്ച വിവാഹം റദ്ദാക്കുകയെന്നതാണ് അഭികാമ്യമെന്നും കാരണവന്മാർ പറഞ്ഞപ്പോൾ അതിനകത്തെ തെറ്റും ശരിയുമൊന്നും പിന്നീട് ആരും ചിന്തിച്ചതു തന്നെയില്ല.
രേവതിയുടെ വീട്ടിലും സ്ഥിതിഗതികൾ മറിച്ചായിരുന്നില്ല. പയ്യനും കൂട്ടരും വിവാഹത്തിൻ നിന്നും പിന്മാറാൻ താല്പര്യം കാണിച്ച സാഹചര്യത്തിൽ അവരുടെ തീരുമാനത്തോട് ചേർന്നു നിൽക്കാമെന്ന് അ ച്ഛനും അമ്മാവൻമാരും പറഞ്ഞ തോടുകൂടി നിശ്ചയിച്ച വിവാഹം വേണ്ടെന്നു വയ്ക്കാമെന്ന് ഇരുകൂട്ടരും തമ്മിൽ വേഗം തന്നെ ധാരണയായി.
ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഇരുകൂട്ടരും തമ്മിൽ തൻ്റെ വീട്ടുമുറ്റത്തുണ്ടായ വാക്ക് തർക്കങ്ങൾക്കിടയിൽ പരസ്പരം ഉപയോഗിച്ച വാക്കുകളുടെ മൂർച്ചയിൽ ആരുടെയൊക്കെ ഹൃദയം മുറിപ്പെടുന്നുണ്ടെന്ന് ചിന്തിക്കുക പോലും ചെയ്യാൻ തങ്ങളുടെ ഇരുപക്ഷക്കാർക്കും കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോ എന്നുള്ള കഠിന വ്യഥയോടെയാണ് രാഹുലിൻ്റെ പേരു കൊത്തിയ വിവാഹമോതിരം രേവതി ഊരി നൽകിയത്.
അപ്പോൾ അവളുടെ മിഴികൾ രണ്ടും ശൂന്യമായിരുന്നെങ്കിലും നെഞ്ചിൻ കൂടിനുള്ളിലെ ഹൃദയതാളങ്ങളുടെ ക്രമം തെറ്റിയ ആരോഹണ – അവരോഹണങ്ങൾ കുറച്ചു സമയം കുടി കഴിഞ്ഞാൽ ഒരു മിഴിപ്പെയ്ത്തായി പുനർജ്ജനിക്കുമെന്ന് ഉറപ്പുള്ളതിനാൽ രാഹുലിൻ്റെ നേർക്ക് ഒന്നു നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെയാണ് രേവതി അത്ര സമയവും അവിടെ നിന്നത്.
തൻ്റെയുള്ളിലെ സൂക്ഷ്മചലനങ്ങൾ പോലും ഒരു പക്ഷേ തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ടേക്കാം എന്നു ഭയപ്പെട്ടെങ്കിലും അവസാനമായി ഒരു ചാൻസുകുടി ചോദിക്കാൻ രേവതിക്ക് തോന്നിയതുമില്ല. ഒരിക്കൽ നിഷ്ക്കാസിതയാകപ്പെട്ട ക്ലാസിലേക്ക് തിരിച്ചു കയറാൻ വിസമ്മതിക്കുന്ന സ്ക്കൂൾ കുട്ടിയുടെ മനസ്സോടെ അവളുടെ ഉള്ളം പലവട്ടം തേങ്ങി.
എങ്കിലും കണ്ണീരിൻ്റെ ഉപ്പുരസമുള്ള കവിളുകൾ അമർത്തിത്തുടച്ചു കൊണ്ട് അവൾ സ്വയം ചോദിച്ചു
‘ഇതു തന്നെയാണോ പ്രണയത്തിൻ്റെ വേദന.?”
ഇത്ര കാലവും തങ്ങൾക്കിടയിൽ ഇല്ലെന്നു താൻ കരുതിയ പ്രണയം അതിൻ്റെ എല്ലാ കരുത്തോടും കൂടി തൻ്റെയുള്ളിൽ പുനർജനിക്കുന്നുണ്ടെന്നുള്ള അറിവിൽ പകച്ചു നിന്നപ്പോഴേക്കും രാഹുലിൻ്റെ കാർ തങ്ങളുടെ വീടിൻ്റെ ഗേറ്റ് കടന്ന് വിദൂരതയിലേക്ക് ഒഴുകി മറയുന്നത് കണ്ണീർ ക്കാഴ്ചകൾക്കിടയിലൂടെ രേവതി അപ്പോഴും അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു .
