ശിവപ്രസാദ് പാലോട്

കേട്ടതൊക്കെ നുണയാണ് കാട്ടില്‍ ഒരു സിംഹം ഇല്ല,

ഗർഭത്തിൽ, ശൈശവത്തിൽ ഉപമയെന്നൊരലങ്കാരം

ഒരാശാരിയുണ്ടായിരുന്നു, ഉച്ചയ്ക്കു ചോറുവിളമ്പും, കറിവിളമ്പും ആശാരിച്ചി

പകലിൻ ചിതകെട്ടതിൽ കുറുക്കന്മാർ വെയിലെല്ലു മാന്തും നരകയാമത്തിൽ

മഞ്ഞ നിറമുള്ള, ഒന്നു തൊട്ടാൽ വിരിയാൻ വെമ്പുന്ന പൂമൊട്ടുകൾ വരച്ചിട്ട ഒരു ചുരിദാർ,

വിഷുപ്പിറ്റേന്നുണരുമ്പോളുള്ളിൽ ഉഷസ്സില്ല, ശുദ്ധമാം ശൂന്യത വിളിച്ചുണർത്തുന്നു ജനാല ച്ചില്ലിൽ തലതല്ലിച്ചുവന്ന മരംകൊത്തി തൻ മുഖം ചില്ലിൽ കാണുമ്പോളിന്നുവരെ തിരഞ്ഞ ശത്രു മുന്നിലുയിരാകുന്നു അങ്ങോട്ടു കൊത്തുന്നതൊക്കെയും തിരിച്ചിങ്ങോട്ടും കിട്ടുമ്പോൾ അവനവനോടുള്ള യുദ്ധത്തിൽ അസ്തപ്രജ്ഞനാം വില്ലാളിയായി തെല്ലിട നെല്ലിക്കൊമ്പിൻ തേർത്തട്ടിൽ ചിന്താമഗ്നൻ കാറ്റിലേതോ ഗീത കേട്ടുണർന്ന് പിന്നെയും ചില്ലിൻ കുരുക്ഷേത്രത്തിൽ ഞാണൊലിയുതിർക്കുന്നു. കണ്ണു തിരുമ്മി ഞാൻ നിലക്കണ്ണാടി...

തെരുവിൽ നടക്കുന്നവരുടെ കാലുകളിലേക്ക് മാത്രം കണ്ണു കൂർപ്പിക്കുന്ന അസംഖ്യം ചെരുപ്പുകുത്തികൾ. അതിലൊരുവൻ ബുദ്ധനെപ്പോലെ ആശയറ്റ മുഖമുള്ളവൻ അവന്റെ മുന്നിൽ ഞാൻ നിൽക്കുന്നു. ആശയുടെ ഒരു കൊടുംകാട് തീറാധാരമുള്ളവൻ. പിഞ്ഞിപ്പോയ എന്റെ ചെരിപ്പിലേക്ക് വിശപ്പു കൊണ്ടാണവന്റെയമ്പ് ഊരിക്കൊടുത്ത് നിൽക്കുമ്പോൾ കാലടിയിൽ അവന്റെ നേർത്ത സൂചികയറുന്നു. വേദന സുഖത്തിന് വഴിമാറിക്കൊടുക്കുകയാണ് അവൻ വിരലുകൊണ്ടിപ്പോൾ  കാലടികളെ തലോടി ക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. നാഡികളിൽ ലഹരിയുടെ കുമിളകൾ പൊട്ടിച്ച് ചുണ്ടുകൾ കൊണ്ട്  പെരുവിരലുകളെ ഊറ്റിക്കുടിച്ച് രസന...