സിന്ദുമോൾ തോമസ്
ഹേമന്ദമേ, നിന്നെ മാത്രം
നീലപ്പട്ടുടുത്തും വെൺമേഘക്കപ്പലുകൾ
തുഴഞ്ഞും ആകാശം
ഇലപൊഴിക്കുന്ന മരങ്ങളുടെ
നെടുവീര്പ്പുകൾ ഏറ്റുവാങ്ങുമ്പോൾ,
വെയിലിലേക്ക് നീളുന്ന നോട്ടം
അപരാഹ്നം. വെയിൽ വെന്തു വീണ തെരുവ്. ചുട്ടുപഴുത്ത വാഹനങ്ങൾ എന്നോ വരാനിരിക്കുന്ന ശിശിരത്തെ കാത്തുകിടക്കുന്നു.
പ്രണയപൂർവം
മഞ്ഞ പൂക്കള്ക്കു നടുവിൽ
ഞാനെന്റെ ഹൃദയം സൂക്ഷിക്കുന്നു
ജമന്തിയും ടെക്കോമയും
കോളാമ്പി പൂവും സൂര്യകാന്തിയും
ദിശതെറ്റിപ്പറക്കുന്നവർ
സ്വപ്നത്തില്
അവർ ഉണക്കമുന്തിരിയും
ഈന്തപ്പഴവും
കരിപ്പെട്ടിയും ചേർത്ത്
എനിക്കുവേണ്ടി ലഹരിയുണ്ടാക്കുന്നു.
മഴ
ഇടവപ്പാതിയെന്നു കേൾക്കുമ്പോൾ
ഇഞ്ചിക്കണ്ടത്തില് നിരത്തിയ
ചോരക്കാലിയിലകളെ നനച്ച്
ആകാശം,
ഒരു ചാറ്റല്മഴപ്പനിനീര് തളിക്കുന്നു.
ഒരു കവിത മഴകൊണ്ടു വരുന്നു
ഒരു കുല
വയലറ്റ് ഡെയ്സി പൂക്കള്
ഒരു പനിനീര് ചെടി നിറയെ
റോസാപ്പൂക്കൾ
മുടി വളർത്തലിന്റെ ദാർശനിക മാനങ്ങൾ
മുടി വളർത്താൻ 'അമ്മ സമ്മതിച്ചപ്പോൾ അയലത്തെ മല്ലിക ചേച്ചിയാണ് പറഞ്ഞത് : "മൂന്നു മാസം കൂടുമ്പോൾ മുടി മുറിക്കണം, അപ്പോൾ മുടി നന്നായി വളരും."
വസന്തത്തിന്റെ താക്കോൽ
ഒരു കൂട്ടം കൊഴിഞ്ഞ ഇലകൾക്ക് മീതെ
എന്നെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന
ഒരു കൊച്ചു മുള്ളൻപന്നിയാകുന്നു നീ
നഷ്ടപ്പെട്ടവരെത്തേടി
മേക്കാമോതിരവും
വെന്തിങ്ങായുമണിഞ്ഞു
വാട്ടിയ വാഴയിലയിൽ
കടുമാങ്ങയും
മുളകുവള്ളിയിലെ കടന്നൽക്കൂട്
മലമേലെ കാറ്റൊന്നു പാറി വന്നു
മഴപോലെയിലകൾ കൊഴിഞ്ഞു വീണു