പ്രവീൺ പി സി

ഉമ്മറത്തപ്പോഴും കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാകും കെടാൻ പോകുന്ന അന്തിത്തിരി നാളം പോലെ നിർജ്ജീവമായി ചേച്ചി. സന്ധ്യ തുടുത്ത് രാത്രിയുടെ മൂർച്ചയിലേക്ക് കയറിയാലും ഉമ്മറം ശൂന്യതയുടെ പകർപ്പിലൊടുങ്ങാറില്ല. ചേച്ചിയും ഒരോട്ടുവിളക്കും ശേഷിക്കുന്നുണ്ട്.

ഒരിക്കൽ മാത്രം എനിക്ക് എന്നിലേക്ക് മടങ്ങണം. മടുപ്പില്ലാതെ എഴുതാൻ മുടക്കങ്ങളില്ലാതെ വായിക്കാൻ വിശപ്പടങ്ങാതെ ഉണ്ണാൻ..