മുനീർ കെ ഏഴൂർ

പൊടുന്നനെ ആകാശം കറുത്തിരുളും അത്രമേൽ സങ്കടങ്ങളുടെ ചുടുകട്ടകളടുക്കി പണിത വീടുകളെ മഞ്ഞു വന്നു പൊതിയും വിധവകൾ വെളുത്ത ഉടയാടകളഴിച്ചിടും ഉച്ഛത്തിൽ പ്രണയ കവിതകൾ വായിക്കും ഒരു പെരുമഴയുണ്ടാകും രതിയുടെ ഉഷ്ണക്കാറ്റ് വേരുപിഴുത മരങ്ങളൊക്കെ ഓടിവരും, കെട്ടിപ്പിടിക്കും വിധവകളുടെ ഉദ്യാനമുണ്ടാകും.   മരണവണ്ടികൾ- സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ തമ്മിലിടിച്ചു മറിയും നിലാവ് ഉദ്യാനവഴിയിലൊക്കെ  തീക്കനൽ പൊട്ട്തൂക്കും അന്നേരമാകും മരിച്ചു...