ചിന്നു. എസ്
കാൺപൂർ ഐ.ഐ.ടി യിൽ ജോലിചെയ്യുന്നു. ആനുകാലികങ്ങളിൽ കവിതകൾ എഴുതാറുണ്ട്.
സ്നേഹത്തറയിലെ ഒന്നാം ക്ലാസുകാർ
പകരമില്ലാത്ത പഴന്തുണിപോലെ
നെഞ്ചിലെ അയയിലിന്നും
ഈറനിറ്റാതെ കിടക്കുന്ന
ചില സ്നേഹപ്പുതപ്പുകളുണ്ട്.
അവറാച്ചന്റെ* കത്തുകൾ
എന്റെ കണ്ണുകൾ
ഒപ്പിവയ്ക്കുന്നു.
ഓർമ്മയുടെ പിടിവള്ളി
മുറിയുന്ന നേരത്ത്
നിന്നെ ഓർത്തുകൊണ്ട് ഞാൻ
ഉയർത്തെഴുന്നേൽക്കുന്നു.
ഘാട്ട്
വിശക്കുന്നവന്റെ വായിൽ
ഭക്ഷണമാകുന്ന ഒരുദിവസം,
ഉടഞ്ഞ മാംസത്തിൽ ഉപ്പുപുരട്ടാതെ
വികാരങ്ങളെ തിന്നുന്നവർ
നിന്റെ ഉറക്കം കെടുത്തും.
