അജിത

ഒരിലപോലും പൊഴിയാനില്ലാത്ത ഒറ്റ മരം പോലെ മധുരമിടാൻ മറന്നുപോയ ചായ മൊത്തികുടിക്കാൻ പണിപെട്ട് വെയിലും നിഴലുമില്ലാത്ത ജനലിനരികിൽ ഞാൻ നിൽക്കുമ്പോൾ ആരും പെറുക്കിയെടുക്കാനില്ലാതെ അടർന്നു വീണ രണ്ടു പഴങ്ങളെപോലെ നാലു കുഞ്ഞിക്കാലുകൾ മുറ്റത്തുണ്ട്‌. രണ്ടറ്റങ്ങളിലായിരുന്നുവെങ്കിലും ഒരുമിച്ചു ചേർത്തിട്ട കട്ടിലുകളിൽ അബദ്ധത്തിൽ പോലും സ്പർശിക്കാൻ ഇനിയാരുമില്ലാത്തവണ്ണം ഉറങ്ങിയും ഉറങ്ങാതെയും എനിക്കു രാവു നീന്തിക്കടക്കാം. ഒരുപാട് വെറുപ്പ്...