ആദർശ് വിജയ

ഏകദേശം ഒരുമണിക്കൂറോളം വിജനതയിലൂടെയുള്ള നടത്തത്തിനൊടുവിൽ, തിരക്കുകളിൽനിന്നും ഒഴിഞ്ഞുമാറി നിലകൊള്ളുന്ന ഒരു പുരാതന ഗ്രാമത്തിൻറെ കവാടത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു.

അലാർഷ് ഇന്ന് ഇവിടെ ഒരു ആൽബർഗിൽ കൂടണയുകയാണ്. സമയം നാലുമണി ആവുന്നതേയുള്ളു. ഞാൻ ഇനിയും അൽപ്പം നടക്കാൻതന്നെ തീരുമാനിച്ചു. പക്ഷെ അതിനുമുൻപായി ഒന്ന് ശുചിമുറി ഉപയോഗിച്ചു നോക്കണം. ആ ഉദ്ദേശത്തോടെ ഒരു കഫെയിൽ കയറി.

അങ്ങകലെനിന്നും പൊൻവെളിച്ചം അലയായ് വരുന്നു. ഞാൻ ഭാണ്ഡം മുറുക്കി ഇനിയും തെളിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത പാതയിലൂടെ നടത്തമാരംഭിച്ചു. കയറിക്കൊണ്ടിരുന്ന മലയുടെ മറുവശത്ത് ഇപ്പോഴും ഇരുട്ടാണ്. വഴിവിളക്കുകൾ വഴികാട്ടുന്ന ആ പാതയോരത്ത് പാറകൾക്ക് ഇടയിലൂടെ ഒഴുകിയെത്തുന്ന വെള്ളത്തെ തടകെട്ടി അതിൽ ഒരു പൈപ്പ് ഘടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നതായി ശദ്ധയിൽപെട്ടു.

പുറകിൽനിന്നും പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിലുള്ള ആ വിളികേട്ട് ഞാൻ തിരിഞ്ഞുനോക്കി. പട്ടികൾ കുരച്ച വീടിന് തൊട്ടടുത്ത വീടിൻ്റെ ഗേറ്റിനുമുൻപിൽ ഒരു വയോധികൻ നിൽക്കുന്നു. അദ്ദേഹം എന്നെതന്നെയാണോ വിളിക്കുന്നത് എന്ന സംശയത്തോടെ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ സൂക്ഷിച്ചുനോക്കി.

മങ്ങിയ നിലാവത്ത് ഒഴുകുന്ന വെള്ളത്തിൻറെ സംഗീതവും ആസ്വദിച്ച് മനോഹരമായ പ്രകൃതിയോടിണങ്ങി ഉറങ്ങിയതിനാൽ, പൂർണ സംതൃപ്തിയോടെ അതിരാവിലെ ഉറക്കമുണർന്നു. കമീനോ മാപ്പുകൾ പ്രകാരം ഇന്ന് സാധാരണയിൽ കൂടുതൽ ദൂരം പിന്നിടണം.

ഇന്ന് ഒക്ടോബർ നാല്, പൂർണമായ രീതിയിൽ യാത്ര തുടങ്ങിയിട്ട് ഇന്നേക്ക് അഞ്ചാംനാൾ. പതിവുപോലെ സൂര്യനുദിക്കും മുൻപേ ഞാൻ ഉറക്കമുണർന്നു.

ഏറെ വിശപ്പോടെയാണ് അസിനഗ ഗ്രാമ മധ്യത്തിൽ എത്തിയിരിക്കുന്നത്. പക്ഷെ വിശപ്പിന് ഇപ്പോൾ രണ്ടാംസ്ഥാനമേയുള്ളു. ആദ്യം ഒന്ന് കുളിച്ച് വൃത്തിയാക്കണം.

ആളൊഴിഞ്ഞ ആ കെട്ടിടത്തിന് പുറകിൽ എന്തോ പണികൾക്കായി സിമെൻറ് കൂട്ടിയ ഇടത്തിലാണ് ഞാൻ ടെൻറ്റ് സ്ഥാപിച്ചത്. മുട്ടോളം വളർന്നുനിൽക്കുന്ന പുൽകാടിനിടയിൽ അങ്ങനെ ഒരു സമതലം കിട്ടിയതിനാൽ നന്നായി ഉറങ്ങാനായി.

കുളി പാസ്സാക്കി ഒലീവ് മരത്തണലിൽ ഇരുന്ന് അൽപ്പം എഴുത്തും വിശ്രമവും കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും തുണികളെല്ലാം നന്നായി ഉണങ്ങി കിട്ടി.

ഞാൻ മെല്ലെ മെല്ലെ കണ്ണുകൾ ചിമ്മിത്തുറന്നു. തീക്ഷണമായി കണ്ണിലേക്ക് ഇരച്ചുകയറുന്ന പ്രകാശം എന്നെ അസ്വസ്ഥനാക്കി. അല്പനേരത്തെ വെളുത്ത മൂകതക്കൊടുവിൽ സാവധാനം നിറങ്ങളും കാഴ്ചകളും വ്യക്തമായിത്തുടങ്ങി.