നീലയാണത്രേ വസന്തം! പറയുന്നു
നീലക്കരിംകൂവളപ്പൂ നിസ്സംശയം…!
ചോപ്പാണു വാസന്ത
മെന്നെതിർ വാക്കിനാൽ
തീർപ്പു കൽപിക്കുന്നു തീച്ചെമ്പരത്തിയാൾ…!
മഞ്ഞയാണല്ലോ വസന്തമെന്നാർക്കുന്നു
മഞ്ഞച്ചിരിയോ
ടരളിയും കൊന്നയും…
വെൺമതാനത്രേ
വസന്തവർണം എന്നു
കൺമിഴിച്ചപ്പോളതാ
പിച്ചി മുല്ലകൾ…!
ഉൽഫുല്ലകാന്തിയുണരും
ദളം നീർത്തി
നിൽപായ് പരിഭവം പൂണ്ടു പനീരലർ…
രാജമല്ലിപ്പൂ ഹസിപ്പൂ
വസന്തമീ
രാജകീയാഭയിലല്ലാതെ
യെങ്ങനെ…!?
പൂക്കാത്തതാരുണ്യ
ധാരികളൊന്നിച്ചൊ-
രൂക്കാർന്ന തർക്കം തുടങ്ങിയപ്പോഴുടൻ
നിത്യഹരിതമതല്ലാതെ
യേതുള്ളു
സത്യത്തിൽ വാസന്ത വർണമെ,ന്നങ്ങനെ…!
തർക്കവിതർക്കങ്ങ
ളേറീ, ഋതുകന്യ
യർക്കനുദിക്കെയതാ വന്നു തീർക്കുവാൻ…!
ഒറ്റയ്ക്കൊരു നിറമില്ലാ വസന്തത്തി-
നുറ്റവരേ! നിങ്ങ ളൊന്നറിഞ്ഞീടുക…!
മറ്റു ഋതുക്കളിൽ പൂക്കും ചെടികളും
ചെറ്റുണ്ടു, പക്ഷേ വസന്തമെത്തീടുവാൻ…
സപ്തവർണങ്ങളും പൂത്തു നിറയണം
ഗുപ്തമീ സത്യം ഗ്രഹിച്ചടങ്ങീടുക…!
ചിത്രവർണങ്ങളിൽ
പൂക്കൾ പൂത്തുമ്പികൾ
ചിത്രശലഭങ്ങളോമൽ പറവകൾ…
മൈത്രിയോടിപ്പൂവനിയിൽ മേളിക്കിലേ…
ചൈത്രസുഗന്ധവുമായ്
വസന്തം വരൂ…!
