ചിലരുടെ
ജനനവും
മരണവും
അതിനിടയിലെ
ജീവിതവും
നിശബ്ദമാണ്.
ജനിച്ചുവീഴുമ്പോൾ
അമ്മേയെന്ന്
സ്നേഹം വിതുമ്പാൻ
പോലുമാവാതെ…
വികാരങ്ങൾക്കെല്ലാം
ഒരേയൊരു
ശബ്ദം മാത്രം..
ഭാഷകൾ
പലതില്ലവിടെ…
സ്വരങ്ങൾ ഏഴില്ല…
നെഞ്ചുപൊട്ടിയ
വേദനയാൽ
അലറിക്കരയാൻ
വെമ്പുമ്പോഴും
നിസ്സഹായതയോടെ
ശബ്ദം
തൊണ്ടക്കുഴിയിൽ
തടഞ്ഞ്…
സഹായത്തിനായി
കേഴാൻ
പോലുമാകാതെ…
മരണത്തിന്റെ
തണുപ്പ്
കാലുകളിൽ
കൂടി
മുകളിലേക്ക്
അരിച്ചു
കയറുമ്പോഴും
മിഴികൾ മാത്രം
സംസാരിക്കും.
മിഴികളിലെ
നക്ഷത്രത്തിളക്കം
എന്നേക്കുമായി
നഷ്ടമാകുമ്പോഴും
അവശേഷിക്കുന്നത്
ഒരിറ്റ് കണ്ണീർ മാത്രം.
അതെ
മൗനത്തിന്റെ
മരണം…
ജീവിതത്തിലൊരിക്കലുമൊരു
വാക്കു പോലുമുരിയാടാതെ
നാവിലുറങ്ങിയ
അക്ഷരങ്ങളിൽ…
അവനുമുറങ്ങി.
