തിരിച്ചറിവ്

“ഉയരം നിനക്കായി

കാത്തിരിക്കുന്നു മുന്നിൽ,

ഉണ്ടായിരിക്കില്ലുണ്ണീ

മുത്തച്ഛനന്നീ മണ്ണിൽ….

ഒത്തിരിക്കാലം !  വയ്യാ….

കിടക്കാനുണ്ണീ, പോവാൻ

തിടുക്കം,  മുത്തശ്ശിത-

ന്നരികത്തെത്തീടുവാൻ …”

നിറകണ്ണുകൾ നീറും

നോവുമായ് ചുറ്റും നിൽക്കേ,

നിറദീപത്തിൽ നാളം

പതിയെപ്പൊലിഞ്ഞുപോയ്.

വാക്കിനെ പ്രാണൻപോലെ

നിനയ്ക്കും  മുത്തച്ഛനാ-

വാക്കുകൾ പാലിച്ചന്നാ

പടികൾ ഇറങ്ങിപ്പോയ്…….

പിന്നിലായ്  മൂകം,തേങ്ങീ

ഞാറ്റുവേലയും പോയി ;

മണ്ണിതിൽ പതിക്കുന്ന

തൂമ്പതൻ ഗാംഭീര്യവും..!

ചെളിയോടൊപ്പം,  ചേറും

കുതിരും കുപ്പായത്തിൻ

നിറവും,  ചൂടും, ചൂരും

പിന്നെ ഞാനറിഞ്ഞില്ല.

ഓർമ്മയിൽ നെരിപ്പോടായ്

തഴമ്പും, തലക്കെട്ടും,

വ്യഥയിൽ സ്ഫുടം ചെയ്ത

കരുത്തിൻ കാർക്കശ്യവും.

പാദുകം സ്പർശിക്കാത്ത,

പാദത്തെ നിനയ്ക്കുമ്പോൾ

പാദരക്ഷയായ്ത്തീർന്ന

മണ്ണിനെ കാണാമിന്നും .

മുത്തച്ഛൻ മറഞ്ഞേറെ-

ക്കാലവും കഴിഞ്ഞേ പോയ്

ഉണ്ണിയും ഉയർന്നേറെ

ജീവിത വിഹായസ്സിൽ

എങ്കിലും  പലപ്പോഴും

ഇറങ്ങിച്ചെല്ലും പണ്ടു

മുത്തച്ഛൻ കിളച്ചിട്ട

മനസ്സിൻ പാടങ്ങളിൽ.

ആർദ്രമാം മണ്ണിൽ നഗ്ന-

പാദനായിരിക്കുമ്പോൾ

അറിയാതെത്തുന്നുള്ളിൽ

നഷ്ടബോധങ്ങൾ മെല്ലെ.

നമുക്കായ്, മരങ്ങൾക്കായ്

നദിക്കായ് ജീവിച്ചവർ……

മണ്ണിനായ്, മഴക്കായി,

നിത്യവും പ്രാർത്ഥിച്ചവർ…..

അവരാണല്ലോ കർമ്മ-

യോഗികൾ.. നമുക്കായി,

ജീവിച്ചു മണ്ണിൽച്ചേർന്ന

മണ്ണിന്റെ സത്പുത്രൻമാർ

“കർമ്മണ്യേവാധികാരസ്തേ

മാ ഫലേഷു കദാചന

മാ കർമഫലഹേതുർഭൂർ

മാ തേ സംഗോസ്ത്വകർമ്മണി “