ഇടവഴിയിലെ കാട്ടുതെച്ചി

നഗരം തിന്നുവാൻ മറന്നു പോയൊരാ

ഇടവഴിയിലെ, യsർന്നകല്ലുകൾ-

ക്കിടയിലൂടെന്തോ തിരഞ്ഞു, കാലത്തിൻ

വ്രണിത പാദങ്ങൾ ചലിക്കും വേളയിൽ…

നരച്ച വിണ്ണിൽ നിന്നടർന്നു, ജീവിത-

ക്കണക്കു കൂട്ടുവാൻ കഴിയാതെങ്ങോട്ടോ 

പറന്നു നീങ്ങുന്ന വെളുത്ത മേഘങ്ങൾ,

കുറിച്ചയയ്ക്കുന്നോരൊടുക്കത്തെക്കത്തും

കരത്തിലേന്തി വന്നണയും കാറ്റിന്റെ

യിരമ്പം ചൂഴവേ…

പല വസന്തങ്ങൾ, സുഗന്ധ നിശ്വാസ

മുതിർത്തു പാഞ്ഞൊരീയിടവഴി.. 

യെത്ര പ്രണയികൾ, പെരു-

മ്പറയടിക്കുന്ന മനസ്സുമായ്, 

ഇടംവലം നോക്കിക്കരൾ പറിച്ചെടു-

ത്തതിൽ മന്ദസ്മിത മരന്ദം തൂവിയും,

വിറയ്ക്കും കൈകളാൽ പരസ്പരമൊരു 

നൊടി മാത്രം തൊട്ടാ നിമിഷാർദ്ധത്തിന്റെ 

യലകൾ വൈദ്യുത പ്രവാഹമായ് 

ഹൃത്തിൽനിറച്ചു പോയതും.

തിമിർത്തു പെയ്യുന്നോരിടവപ്പാതിയിൽ,

പുഴപോലീയിടവഴിയും മാറവേ,

ഒരു ചേമ്പിന്നില പറിച്ചു ചൂടിയക്കുടക്കീഴിൽ, കന-

ലെരിയും നെഞ്ചിലെക്കവിതച്ചൂടിനാൽ തണുപ്പാറ്റിപ്പയ്യെനടന്നു 

കാലത്തിൻ കയങ്ങളിലെങ്ങോമറഞ്ഞു പോയവൻ,

ചരിത്രത്താളുകൾക്കകത്തു കേറാത്ത

കവിയും… 

ചുറ്റിലും വളർന്നു മുറ്റുന്ന നഗരം 

വാപിളർന്നടുക്കവേ, വർണ്ണ-

പ്പകിട്ടുനൽകുവാൻ വിളിക്കവേ.. 

ഭയം നിറഞ്ഞ കൺകളാൽ

പരതും ഗ്രാമീണവധുവിനെപ്പോലീ

യിടവഴി, സ്വയം ചുരുങ്ങി നിൽക്കുന്നു..

പുതിയ കാലത്തിൻ കടുത്ത വർണ്ണങ്ങൾ –

ക്കിടയി;ലോർമ്മതൻചുവന്ന പൊട്ടു പോൽ…

മധുരവും കയ്ക്കും വ്യഥിത കാലത്തിൻ

മധുപാത്രത്തിന്റെയടിത്തട്ടിൽ, നന്മ

രുചിക്കുമിത്തിരി സുഖമധുരമായ്

ഒരു തെച്ചിപ്പഴം മടിയിൽ സൂക്ഷിപ്പൂ….

അകന്നുപോയവർ തിരികെയെത്തുമെ-

ന്നകതാരിൽ വൃഥാ നിനച്ചവൾ സദാ.

കടുത്ത വേനലിൽ,കരിഞ്ഞ വേരുകൾ

വലിച്ചെടുത്തൊരാ ചെറു നീർത്തുള്ളികൾ,

നിറച്ചു നാളേക്കു കരുതി വയ്ക്കുന്നു.

പഴമ തന്നിടവഴികൾ തേടുന്നപഥികർ 

വന്നെത്തുമൊരു നാളെന്നോർത്തു..

വെറുതെയെങ്കിലും കൊതിച്ചു നിൽക്കുന്നു.

വെറുതേയെങ്കിലും കൊതിച്ചു നിൽക്കുന്നു,

ഇടവഴിക്കാട്ടിലൊരു പാവം തെച്ചി.