മഞ്ഞ നിറമുള്ള,
ഒന്നു തൊട്ടാൽ
വിരിയാൻ വെമ്പുന്ന
പൂമൊട്ടുകൾ വരച്ചിട്ട
ഒരു ചുരിദാർ,
മരവിച്ച കല്ലിൽ
ഒരു തടിയൻ പാൻ്റിനെയും
വീർത്ത ഷർട്ടിനെയും
കാരം ചേർത്ത്
തല്ലിത്തല്ലിയലക്കുകയാണ്
പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ
സിബ്ബ് അടരുന്നു,
ദിക്കുകളുടെ
കുടുക്കുകൾ പൊട്ടിത്തെറിക്കുന്നു
കല്ലും തുണിയും
തമ്മിലഴിഞ്ഞാടും
സുരത താളത്തിൽ
ഭൂകമ്പങ്ങളുണ്ടാകുന്നു,
ആകാശം മുട്ടി
കടൽത്തിരയുയരുന്നു,
ചെവിയിൽ
ഒറ്റഭാഷയിലേക്ക് മാത്രം പരിഭാഷപ്പെട്ട
സീൽക്കാരക്കൊടുങ്കാറ്റ്.
പൊടുന്നനേ
ബ്രഹ്മാണ്ഡ നിശബ്ദത,
പിന്നെയനാദിയാം വർഷം
അതിൽ ഷർട്ടും പാൻറും
അലക്കു കല്ലും
ഒഴുകിപ്പോകുന്നു
അതിനു മീതേ
പുതഞ്ഞു പിടിച്ചൊഴുകും
ചുരിദാറിൽ വിരിഞ്ഞു പൊന്തുന്ന
സഹസ്രദളപുഷ്പങ്ങൾ
അവയുടെ ഗന്ധത്തിലുണരുമ്പോൾ
അലക്കേ,
നീയൊരു
ഉന്മാദവൃത്തിയാവുന്നു.
