ഇരുൾ
തുരങ്കം
കടന്നു
കുതിച്ചു പോയി ഓർമ്മകൾ…
സഹയാത്രികേ…
നിൻ
പുഞ്ചിരി
മായാതെ
പിന്നെയുമെത്ര
കാലമടർന്നു പോയി….?
ഒരു യാത്രയിൽ
തമ്മിലിടഞ്ഞ
കണ്ണുകൾ നാം.
ഒരേ നിശബ്ദത
പകുത്തു
പകുത്തു
ഹൃദയം
കനത്ത
നിഗൂഢത ബാക്കി…
ഒരേ ബോഗിയിൽ
ഇരുദിശയിലിരുന്നു
മുഖാമുഖം;
പ്രണയ തീവ്രം.
സഹയാത്രികേ…
നിലാവസ്തമിച്ച
രാത്രിയിൽ
കിതച്ചു പാഞ്ഞ
വണ്ടിയിൽ
മൂകമാo
കിനാവുകൾ തന്നു….
നീ ഇറങ്ങിയ
സ്റ്റേഷനും താണ്ടി,
നമ്മെ
രണ്ടായി പകുത്തു
കുതിച്ചു
കാലത്തിൻ തീവണ്ടി
