എൻ്റെ മരണം;
പണ്ട് അമ്മ പറഞ്ഞ
പഴംകഥകളുടെ തേരിലേറി
യാത്ര തുടങ്ങുന്നു.
മരിച്ചവരുടെ ആത്മാവ്
നക്ഷത്ര കൂട്ടത്തിൽ നിന്ന്
എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
അവരിൽ ഒരാളായി മാറാൻ
എന്നെയും ക്ഷണിക്കുന്നു.
അസ്തമയ സൂര്യൻ
ഇനിയും നാളെ ഉദിക്കുമെന്ന
പ്രതീക്ഷ നൽകുന്നു.
വരും ജന്മം ഞാൻ ഞാനായി
ജനികുമെന്ന പ്രതീക്ഷ
നൽകാൻ കഴിയാതെ
കാലൻ്റെ തേരിൽ
കയറാൻ സമയം അടുത്തു.
ഓരോ ഋതുകളിലും
കൊഴിഞ്ഞ് പോകുന്ന
പൂവ് പോലെ
ഇത്ര വേഗം
അടർന്ന് വീഴുമെന്ന്
അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ,
സ്വപ്നങ്ങൾ നെയ്തു
കൂട്ടിയത്പോലെ…
ജീവിതം
നെയ്തെടുക്കാമായിരുന്നു.
