ചിറകു വറ്റിയ തീവണ്ടി
നേരം തെറ്റിയോടുന്നൊരു
ചിറകുള്ള തീവണ്ടി
നിരന്തരം യുദ്ധത്തിലാണ്
ദാരിദ്ര്യത്തിനും സമൃദ്ധിയ്ക്കുമായി
അക്ഷരങ്ങളെ പകുത്ത് വയ്ക്കുമ്പോഴാണ്
നോക്കിനിൽക്കെ ഇല്ലാതാവുന്നവർ
ഞാൻ മരിച്ചപ്പോൾ
പലരും പലയിടത്തായിരുന്നു
തിരക്കിലായിരുന്നു
ഹൃദയ സ്പന്ദനങ്ങൾ
ഒരിക്കല്‍ നീയെന്‍റെയരികില്‍ വന്നിടും
ഒടുവില്‍ നീയെന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞിടും
ചോറ്
വെള്ളിടി വെട്ടി ചിന്നിച്ചിതറിയ
പാടത്തെ കതിർ മലരുകളും.
അമ്മ വരുമ്പോൾ
മാസത്തിലെയാ വേദനയുടെയാലസ്യത്തിൽ
തളർന്നിരിക്കുമ്പോഴാകും
നിയോഗം
ഇലകളെയും
കാറ്റിനെയുമല്ല;
ചൂടിനെപ്പേടിച്ചാണ്
കാഴ്ച്ച പഠിപ്പിച്ച കണ്ണുകൾ
റഫീഖ് ഇല്ലാത്ത ക്ലാസിലേക്ക്
ഞാനെന്നും നേരത്തെ എത്തി.
മരിക്കുന്നതെങ്ങനെ
ഞാൻ......
എൻ്റെ കൊച്ചുകൂട്ടിൽനിന്നും
വിശാലമായ ലോകത്തേക്ക്
നീയാണ് കവി
നീയെഴുതിയ വരികളിൽ
എവിടെയോ വിടരുന്ന
